Białowieski Park Narodowy – Unikalne Dziedzictwo Przyrodnicze i Kulturowe

Białowieski Park Narodowy znajduje się w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim. Położony w centralnej części Puszczy Białowieskiej, chroni najlepiej zachowany fragment pierwotnego lasu niżowego w Europie. Park, utworzony w 1921 roku jako "Rezerwat", w 1932 roku przekształcony został w "Park Narodowy w Białowieży", a od 1947 roku funkcjonuje jako Białowieski Park Narodowy. Obecnie zajmuje powierzchnię 10 517,27 ha, co stanowi 1/6 polskiej części Puszczy Białowieskiej.

Ochrona Przyrody i Różnorodność Biologiczna

Park podzielony jest na dwa obręby ochronne:

• Obręb Ochronny Rezerwat – 10 242,71 ha, z czego 6059,27 ha podlega ochronie ścisłej, 4104,63 ha ochronie czynnej, a 78,81 ha ochronie krajobrazowej.
• Obręb Ochronny Ośrodek Hodowli Żubrów – 274,56 ha, gdzie całość obszaru hodowli zamkniętej podlega ochronie krajobrazowej.

W Parku znajduje się unikalny kompleks starego lasu, w którym występuje 809 gatunków roślin naczyniowych, ponad 3 tysiące gatunków roślin zarodnikowych i grzybów, 200 gatunków mchów oraz 283 gatunki porostów. Spotkać tu można także 120 gatunków ptaków lęgowych i 52 gatunki ssaków. Wśród najbardziej charakterystycznych zwierząt są żubr, sóweczka, dzięcioł trójpalczasty i białogrzbiety oraz liczne gatunki rzadkich chrząszczy i motyli.

Symbol Parku – Żubr

Symbolem Parku jest żubr, największy ssak lądowy Europy. Puszcza Białowieska stanowi ostatnią ostoję żubra nizinnego i miejsce jego restytucji, czyli przywrócenia do naturalnego środowiska. Obecnie w Puszczy Białowieskiej żyje najliczniejsza wolnościowa populacja żubra na świecie, licząca około 800 osobników.

Park Pałacowy – Perła Historyczna i Kulturowa

W ramach Białowieskiego Parku Narodowego znajduje się Park Pałacowy o powierzchni około 50 ha, założony na przełomie XIX i XX wieku wokół pałacu carskiego, wzniesionego w latach 1889–1894. Zaprojektowany przez polskiego architekta Walerego Kronenberga w stylu angielskim, zwanym krajobrazowym, Park Pałacowy jest wpisany do rejestru zabytków województwa podlaskiego i podlega ochronie jako zabytkowe założenie parkowe o randze krajowej.

Na terenie Parku Pałacowego znajdują się:

• Drewniany dworek z 1845 roku – najstarszy budynek w Białowieży.
• Obelisk z piaskowca z 1752 roku, upamiętniający polowanie króla Augusta III Sasa – najstarszy zabytek w Białowieży.

Strefa Ochronna Parku

Wokół Białowieskiego Parku Narodowego utworzono strefę ochronną – otulinę, która obejmuje lasy zagospodarowane o powierzchni 3224,26 ha. Jest to strefa ochrony zwierząt łownych, gdzie nie prowadzi się odstrzałów redukcyjnych ani nie stosuje się urządzeń łowieckich, co ma na celu zachowanie naturalnych procesów kształtowania liczebności i struktury populacji poszczególnych gatunków zwierząt.

Białowieski Park Narodowy jako Światowe Dziedzictwo

Białowieski Park Narodowy jest pierwszym polskim obiektem przyrodniczym wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Stanowi także centralną strefę Rezerwatu Biosfery Białowieża, co podkreśla jego wyjątkowe znaczenie zarówno w skali kraju, jak i całego świata.

Park to nie tylko obszar cenny przyrodniczo, ale także miejsce o dużej wartości historycznej i kulturowej, które przyciąga miłośników natury, badaczy, oraz turystów z całego świata, pragnących odkryć dziką przyrodę Europy.